Gebluste kalk
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Gebluste kalk, ook bekend als calciumhydroxide (Ca(OH)₂, witkalk of putkalk), is ongebluste kalk waaraan water is toegevoegd. Dit blussen is een chemisch proces waarbij warmte vrijkomt en de kalk verhardt langzaam in vochtige toestand door reactie met kooldioxide uit de lucht tot calciumcarbonaat (kalksteen).
Omschrijving
Gebluste kalk ontstaat door ongebluste kalk (calciumoxide, CaO) te laten reageren met water. Dit 'blussen' gaat gepaard met aanzienlijke warmteontwikkeling, tot wel zo'n 85°C. Bij het mengen moet erop gelet worden dat er geen ongereageerde delen overblijven. Afhankelijk van de hoeveelheid toegevoegd water ontstaat er een fijn poeder (droogblussen) of een pasta (natblussen, leskalk). Gebluste kalk is geschikt voor verwerking in metsel- en pleistermortels en verhardt aan de lucht onder invloed van koolzuur (luchtkalk) of in aanwezigheid van water (hydraulische kalk). Het kan bewaard worden in een put onder water, vandaar de naam putkalk.
Toepassingen
Gebluste kalk kent diverse toepassingen in de bouw. Het wordt gebruikt als bindmiddel in metselmortel, stucwerk en kalkverf. Daarnaast is het een bestanddeel bij de productie van kalkzandsteen, waarbij het met zand en water onder hoge druk in vorm wordt gebracht en onder dampdruk verhardt. Ook wordt gebluste kalk gebruikt voor grondstabilisatie in de bouw en kan kalkverf gebruikt worden voor het beschermen en verfraaien van muren, waarbij het een ademend karakter heeft.
Andere benamingen en vormen
Naast gebluste kalk staat de stof ook bekend als calciumhydroxide, witkalk of putkalk. Afhankelijk van de verhouding met water kan gebluste kalk voorkomen als een droge stof (na droogblussen) of als een suspensie in water, zoals kalkmelk. Een vroegere benaming voor nat gebluste kalk is leskalk.
Vergelijkbare termen
Hydraterende kalk
Gebruikte bronnen: